Μεταλλικά εξαρτήματα

Όταν η κατασκευή των κουφωμάτων ολοκληρωθεί, καρφώνεται ο ξύλινος σύρτης και όλα τα απαραίτητα μεταλλικά αντικείμενα για τη λειτουργία τους.

Τα παραθέτουμε πιο κάτω ανάλογα με τη χρήση και τη χρησιμότητά τους, στο δε επόμενο κεφάλαιο περιγράφονται αναλυτικά.

ΜΕΤΑΛΛΙΚΑ ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΣ

Για τη στερέωση : Τα μάσκουλα θεωρούνται απαραίτητα για τη στερέωση της πόρτας. Είναι θηλυκά και αρσενικά, τοποθετούνται δε προτού αποπερατωθεί η κατασκευή του κουφώματος. Τα μεν αρσενικά στο πλαίσιό της, τα δε θηλυκά στην εσωτερική πλευρά της πόρτας.

Για τη σταθεροποίηση του ενός απ’ τα δύο φύλλα δίφυλλης πόρτας τοποθετείται στην εσωτερική πλευρά της το κοντομηρί.

Βώροι Δυτικής Μεσαράς, νταμπλαδωτή αυλόπορτα, εσωτερική όψη.

Για το ανοιγοκλείσιμο: Ο ζεμπερές εξασφαλίζει το ανοιγοκλείσιμο της πόρτας χωρίς να την κλειδώνει. Τοποθετείται στην εξωτερική πλευρά της ενώ συγχρόνως ο μηχανισμός του συνεχίζεται στην εσωτερική, όπου και λειτουργεί.

Για τη λαβή και την κρούση: Τα κερκέλια τοποθετούνται στην εξωτερική πλευρά της πόρτας – ένα σε κάθε φύλλο- και λειτουργούν ως χειρολαβή και για την κρούση.

Για την ασφάλιση: Οι κλειδαριές τοποθετούνται στην εσωτερική πλευρά της πόρτας, συνδέονται δε μέσω της κλειδαρότρυπας με την εξωτερική πλευρά της. Αποτελούνται από μηχανισμό, ο οποίος χρειάζεται το αντίστοιχο κλειδί για να λειτουργήσει.

Γενικά πρέπει να τονίσουμε ότι στην εσωτερική πλευρά του κινητού φύλλου της δίφυλλης πόρτας τοποθετείται η κλειδαριά και ο μηχανισμός του ζεμπερέ.

Στην εσωτερική πλευρά του σταθερού φύλλου τοποθετείται το κοντομηρί.

Στην εξωτερική πλευρά και των δύο φύλλων τοποθετούνται τα κερκέλια για λαβή και κρούση της πόρτας. Στο δε κινητό φύλλο τοποθετείται το εξωτερικό τμήμα του ζεμπερέ και η κλειδαρότρυπα.

Τα αντικείμενα, που τοποθετούνται στην εξωτερική πλευρά της πόρτας είναι τα πλέον επιμελημένα.

Βώροι Δυτικής Μεσαράς, νταμπλαδωτή αυλόπορτα, εξωτερική όψη και οριζόντια τομή.

Πρέπει να σημειωθεί ότι όλα τα εξαρτήματα της κλειδαριάς είναι μεταλλικά. Το είδος αυτό της κλειδαριάς είναι το πλέον προσεγμένο στο σύνολό του, με στοιχεία ηθελημένης πλαστικής έκφρασης σε σύγκριση με όλες τις άλλες κλειδαριές για τις οποίες θα μιλήσουμε πιο κάτω .

Η κλειδαριά ζεμπερέςεξελίσσεται και τη θέση της λαβίδας παίρνει έλασμα, το οποίο με το ευθύγραμμο τμήμα του συμπιέζει τον μπεράτη. Το σύστημα παραμένει το ίδιο και εξακολουθεί να κλειδώνει και να ξεκλειδώνει με κλειδί απ’ έξω και με το χέρι από μέσα.

Αργότερα σημειώνεται σημαντική αλλαγή στον άξονα μετακίνησηςτου μπεράτη. Από κάθετος που ήταν μετατρέπεται σε οριζόντιο .

Οι ασφάλειες που τον συγκρατούν γίνονται δύο , τοποθετημένες στα δύο άκρα. Μ’ αυτό τον τρόπο του εξασφαλίζουν τη δυνατότητα της ελεύθερης οριζόντιας μετακίνησης.

Το έλασμα γίνεται πλέον πολύπλοκο σε σχήμα ωοειδές ανοικτό με τη μία απόληξη στερεωμένη και την άλλη ελεύθερη . Στην επάνω πλευρά του ελάσματος υπάρχει εξοχή ώστε να σφηνώνει στις αντίστοιχες εσοχές που έχουν προβλεφθεί γι’ αυτό το σκοπό στην πάνω πλευρά του μπεράτη. Το έλασμα βρίσκεται τοποθετημένο ακριβώς επανω απ’ τον μπεράτη, ώστε το κλειδί πριν ακουμπήσει σ’ αυτόν, μετακινεί προς τα πάνω το έλασμακαι μ’ αυτό τον τρόπο απελευθερώνεται ο μπεράτης ώστε να κινηθεί είτε προς τα εμπρός κλειδώνοντας, είτε προς τα πίσω ξεκλειδώνοντας. Το καπάκι της κλειδαριάς εξακολουθεί να είναι αφορμή για ιδιαίτερη μεταχείριση και καλλιτεχνική δημιουργία. Τώρα η χρησιμοποίηση της κλειδαριάς από μέσα είναι αδύνατη.

Με την εξέλιξη και ενώ οι αρχές παραμένουν οι ίδιες, προστίθεται στην κλειδαριά εσωτερικός σύρτης, ο οποίος καλύπτει τη δυνατότητα ασφάλισης από μέσα. Το καπάκι της γίνεται όλο και πιο απλό για να καταλήξει τετράγωνο και η κλειδαριά χωρίς ιδιαίτερη περιποίηση και αξιώσεις, παίρνει τη μορφή παραλληλεπίπεδου κουτιού .