Έκθεση

Η Θήρα

Η έλλειψη μεγάλων σαρκοβόρων στη Κρήτη όπως ο λύκος, ο λύγκας, το τσακάλι και η αλεπού, επέτρεψε την ύπαρξη σε αφθονία των κυριότερων για τον άνθρωπο θηρευτικών ειδών όπως ο Αίγαγρος, ο Λαγός, η Πέρδικα, και τα μεγάλα υδρόβια πτηνά. Τα μέσα απόκτησης θηραμάτων υπήρξαν το τόξο, τα πυροβόλα όπλα και οι παγίδες.

Ορνιθοειδή

Πέρδικα tsukαr: αφθονούσε σε όλο το νησί, από τις πεδινές περιοχές έως τις πιο απόμακρες ορεινές. Την άνοιξη γίνονταν συστηματική περισυλλογή των αυγών για κατανάλωση.

Υδρόβια πτηνά

Πάπιες όλων των ειδών, χήνες, κύκνοι, ερωδιοί, φώλιαζαν, διαχείμαζαν ή μετανάστευαν στην Κρήτη και αποτελούσαν όλο το χρόνο ένα σημαντικό βοήθημα στην επιβίωση.

Θηλαστικά

Λαγός: κατά λίγο μικρότερος του είδους της ηπειρωτικής Ευρώπης, αναπαράγεται πολλές φορές το χρόνο, όπως το αγριοκούνελο, αλλά με 2-3 μικρά την κάθε γέννα. Αφθονεί σε όλη την πεδινή και ορεινή Κρήτη.

Αίγαγρος

Ο Ελληνικός αίγαγρος είναι λεπτόσχημος και μοιάζει περισσότερο στην οικογένεια της Αντιλόπης παρά στον Αίγαγρο των Πυρηναίων. Το είδος επιβιώνει σήμερα σε έναν βιότοπο της Κρήτης. Υπήρξε για χιλιετίες και για τους ορεινούς κυρίως πληθυσμούς το βασικό θήραμα: ένας αρσενικός ενήλικος αίγαγρος προσφέρει 25 με 35 κιλά καθαρό κρέας.

Όπλα και παγίδες για τη θήρα

Το τόξο και τα βέλη υπήρξαν για μια μακρά περίοδο τα όπλα για τη θήρα. Οι Κρητικοί ήταν άλλωστε γνωστοί από την Αρχαιότητα για τη δεξιοτεχνία τους στο τόξο και το όπλο αυτό είχε ως προτέρημα ότι ήταν αθόρυβο και ουσιαστικά η απόκτηση του δεν κόστιζε τίποτα. Γι’ αυτό το λόγο έμεινε σε χρήση στην Κρητική ύπαιθρο έως το 18ο αιώνα. Από την περίοδο αυτή χρησιμοποιήθηκαν για τη θήρα του αίγαγρου πολεμικά τουφέκια, ενώ κυνηγητικά όπλα εισάγονται από το τέλος του 19ου αιώνα.

Η συνηθέστερη παγίδα για το λαγό ήταν η θηλιά από γερό σπάγκο ή λεπτό σύρμα. Επίσης χρησιμοποιήθηκαν εισαγόμενες μεταλλικές παγίδες για αλεπούδες ή τσακάλια.