ΚΑΛΕΣ ΤΕΧΝΕΣ

Γλυπτική: στο επαρχιακό περιβάλλον η γλυπτική είναι ουσιαστικά ανύπαρχτη. Τα άτομα που είναι λιθοξόοι και ξυλογλύπτες έμαθαν την τέχνη από ξένους μαστόρους. Οι ξυλογλύπτες διακρίνονται σε έντεχνους, που διακοσμούν τα τέμπλα των εκκλησιών με βυζαντινά πρότυπα και σε παραδοσιακούς που χαράζουν στο ξύλο γεωμετρικό διάκοσμο τυπικό της Κρήτης, με αναβολές στην αρχαιότητα και το Βυζάντιο. Οι ξυλογλύπτες αυτοί είναι συνήθως ποιμένες και πάντα ορεινής καταγωγής.

Ζωγραφική: δεν υπήρξε στην Κρήτη κοσμική ζωγραφική πιθανόν γιατί η ατμόσφαιρα κατοχής δεν ήταν κατάλληλη για παρόμοιες πολυτέλειες. Τις τελευταίες δεκαετίες εμφανίστηκαν μερικοί ‘’naïf’’ ζωγράφοι σε χωριά της επαρχίας.

Αργυροχρυσοχόοι: οι εξειδικευμένοι αυτοί παραδοσιακοί τεχνίτες έχουν τα εργαστήρια τους σε αστικά κέντρα και παράγουν κυρίως κοσμήματα για τις γυναίκες και αργυρό διάκοσμο για τα όπλα των ανδρών όπως φουκάρια και λαβές σπαθιών και εξαρτήματα της ανδρικής ενδυμασίας. Τα γυναικεία κοσμήματα έχουν αυστηρές παραδοσιακές προδιαγραφές, πλην τα σκουλαρίκια και τα δακτυλίδια που έχουν ενετικές επιρροές και τα οποία ο τεχνίτης μπορεί να συνθέσει πιο ελεύθερα. Τα περιλαίμια των ανύπαντρων γυναικών λέγονται ‘’μποτόνια’’ (πιθανόν από τα ιταλικό botone) και αποτελούνται από μια σειρά μικρών χρυσών διακοσμημένων σφαιρών. Στο γάμο ο γαμπρός δωρίζει στη νύφη ένα περιλαίμιο με χρυσό σταυρό ‘’Filigrane’’ και σειρά από χρυσούς κυκλικούς ρόμβους με διακόσμηση που ονομάζονται ‘’αμπρακάμοι’’.